sábado, 27 de diciembre de 2008
A salchicha máis grande.
Unha salchicha de 392 metros de longo e 150 quilos de peso (novo récor mundial), foi condimentada e cociñada por iniciativa da alcaldía de Bucarest. Esta salchicha supera en 200 metros á polonesa, recoñecida deica o de agora coma a maior do planeta.
Pero isto non ha quedar así. Non, de ningunha maneira. Xa hai quen anda a matinar noutra aínda máis grande. As ansias de superación, no mundo de hoxe, sonche, polo visto, moi positivas.
_________________________
lunes, 22 de diciembre de 2008
APO/LO DON im/PERFECTO.
"Que Xornal de Galicia é un periódico que naceu para facer de Anxo Quintana o rapaz da película estaba fóra de dúbida dende o primeiro instante que chegou aos quioscos a publicación que financia Xacinto Rei, o aspirante a protexido de Eolo. Pero tanto, tanto que resulta tantísimo?"....................."Porén, o máis chamativo resultoume o pé de foto que lle poñen á segunda foto que acompaña a noticia quintanista que vai na páxina 7: "Anxo Quintana, nun centro de Alzhéimer". - Perfecto Conde dixit en CROQUES.
É posible/probable (?) que a Xunta sofra do mal de Alzhémer. Os conxuntos, desde logo, son resultantes do 1+1+1-1........, ata acadar a suma, unha sorte de paquete grupal onde todos eses uns foron acollidos para unha determinada razón e por un determinado determinado fin. Ás veces, os enfermos asócianse para mellor reivindicarse e/ou defenderse. Non poñería á Xunta nese mesmo apartado. Un respeto para a Xunta, e aínda, se cabe, maior respeto para eses enfermos aludidos metaforicamente.
Esta enfirmidade - a do Alzéimer- toca, cáelle a un enriba coma unha lousa, pero non se a/colle voluntariamente, pola man. En fin, que non depende de nós iso de padecelo ou non padecelo. Brincadeiras – repito – fóra.
Ao DON im/PERFECTO (por simplificar), ¿que lle de pasa? Desde a véspora…, desde o primeiro día, semella algo molesto cun xornal que só vén de nacer. Ao mellor/peor fala por unha ferida.
Deus me libre, eu non quixer pensar...
viernes, 19 de diciembre de 2008
"Vasana" à la belle étoile.
O PAQUETE de Bâle vale.
Depositada, coma O PAQUETE que - se cadra - alguén ha recoller, á pequena VASANA (dez días de vida, tres quilos de naturaleza humana...) deixárona abandoada á súa propia sorte, o mércores pasado, nun tren alemán ICE que fai servizo entre as fronteiras Suíza e a Alemana, onde foi localizada e recollida por persoal da alfándega de Bâle.
A humanidade - que conformamos todos sen excepción - perdemos o sentido do deber, da responsabilidade, e aínda outros sentidos ligados a canto significa sensiblidade. amor e respeto pola vida allea. Polo visto a meniña caeu, con bo pé, nas mans da aduana de Bâle.
Así pois, nunca mellor dito:O PAQUETE de Bâle vale.
_________________________________
jueves, 18 de diciembre de 2008
miércoles, 17 de diciembre de 2008
NIN PARA ROUPA
Xa non se puede vivir do aire ni do puro amor á beleza. Estas modelos artísticas, no París de Francia, loitan, contra o frío invernal, por unha paguiña de "rien du tout" por amosarlle á pintura os seus encantos con moito "sentimento".
NIN GAÑAN PARA ROUPA. Como se ve, nin para darlle alpiste ao canario. Demasiada inxustiza no mundo.
____________________
martes, 16 de diciembre de 2008
sábado, 13 de diciembre de 2008
Gaiteiros de Galicia / Galician bagpipers
YouTube - Gaiteiros de Galicia / Galician bagpipers
________________________
"Has de cantar,
que che hei de dar zonchos,
has de cantar,
que che hei de dar moitos…
nas portas dos ricos,
nas portas dos pobres,
que aquestes cantares
a todos responden."
(CANTARES GALLEGOS, Rosalía de Castro)
____________________________________________
________________________
"Has de cantar,
que che hei de dar zonchos,
has de cantar,
que che hei de dar moitos…
nas portas dos ricos,
nas portas dos pobres,
que aquestes cantares
a todos responden."
(CANTARES GALLEGOS, Rosalía de Castro)
____________________________________________
jueves, 11 de diciembre de 2008
de DEREITOS humanos e inhumanos
Pareceme de interés recoller e trazer a este espazo, que RIODERRADEIRO me empresta, a opinión, cualificada e lúcida, de Xosé Luis Barreiro Rivas publicada hoxe nas paxinas de "La Voz de Galicia".
X.L.Barreiro Rivas dispón no mencionado xornal dun espazo: 'a torre vixía', que aparece regularmente varias veces por semana.
Ainda discrepando en ocasións, e estando nos planos político, ideolóxico, e mesmo relixioso, ben distante de él, é invevitabel non coincidir moi frecuentemente cos seus pontos de vista, particularmente cando trata temas de ámbito internacional, e algo menos nos domésticos.
Por outra parte, na miña humilde opinión, case sempre da mostras nos seus escritos de un rigor intelectual e brillantez estimables.
Falando sobre os 60 anos da "Declaración Universal dos Dereitos Humanos", Xosé Luis Barreiro Rivas
DICENOS:
"..., nos recuerde el secuestro permanente que se hace de esos derechos, y nos obligue a reflexionar sobre la extraña deriva que están tomando las libertades en las dos últimas décadas.
Mientras la sociedad civil progresa adecuadamente en el reconocimiento de la igualdad y los derechos humanos, y en la sensibilidad para detectar todos los ataques directos e indirectos que contra ellos se producen, los Estados y las organizaciones internacionales están creando un duro caparazón que, bajo el amable aspecto de la protección del orden mundial y la lucha contra el terror, les permite hacer mangas y capirotes no solo con los derechos proclamados, sino también con los derechos y costumbres que nadie se atrevió a cuestionar, al menos teóricamente, desde la Revolución francesa.
Los países más avanzados establecen leyes de defensa de la democracia que son contrarias a los derechos humanos. La pena de muerte se aplica con profusión, incluso en países democráticos, sin que los organismos internacionales, la Iglesia y los líderes estatales se mojen contra ella. El centro de Guantánamo demuestra a quien quiera verlo que la violencia y el fascismo de Estado siguen vigentes en la gran nación americana y en sus principales aliados de la Unión Europea. Las persecuciones discriminatorias del Tribunal Internacional de La Haya -que solo juzga a los derrotados y a los que no pertenecen a la OTAN- y los palos de ciego que da la Justicia ordinaria -que persigue a los dictadores derrocados pero no los abusos criminales que se hacen sobre Chechenia, Afganistán, Kosovo, Irak, Afganistán, la mayor parte de África y otros países- demuestran que la Justicia institucional sigue estando al servicio de los poderes dominantes. Y las ceremonias que se les hacen a las dictaduras como China, en nombre de la pura economía, demuestran a su vez que los derechos humanos distan mucho de ser la primera preocupación en el gobierno del mundo.
Si a esto añadimos el hambre, la dictadura, la falta de agua, la destrucción del planeta, el expolio material e intelectual del Tercer Mundo, la pésima distribución de la salud y la vivienda y el creciente recurso a las guerras como arma de política económica, veremos que las mayores amenazas a los derechos humanos vienen hoy de los Estados más poderosos, que gestionan el mundo, más que nunca, aplicando la ley del embudo. "
X.L.Barreiro Rivas dispón no mencionado xornal dun espazo: 'a torre vixía', que aparece regularmente varias veces por semana.
Ainda discrepando en ocasións, e estando nos planos político, ideolóxico, e mesmo relixioso, ben distante de él, é invevitabel non coincidir moi frecuentemente cos seus pontos de vista, particularmente cando trata temas de ámbito internacional, e algo menos nos domésticos.
Por outra parte, na miña humilde opinión, case sempre da mostras nos seus escritos de un rigor intelectual e brillantez estimables.
Falando sobre os 60 anos da "Declaración Universal dos Dereitos Humanos", Xosé Luis Barreiro Rivas
DICENOS:
"..., nos recuerde el secuestro permanente que se hace de esos derechos, y nos obligue a reflexionar sobre la extraña deriva que están tomando las libertades en las dos últimas décadas.
Mientras la sociedad civil progresa adecuadamente en el reconocimiento de la igualdad y los derechos humanos, y en la sensibilidad para detectar todos los ataques directos e indirectos que contra ellos se producen, los Estados y las organizaciones internacionales están creando un duro caparazón que, bajo el amable aspecto de la protección del orden mundial y la lucha contra el terror, les permite hacer mangas y capirotes no solo con los derechos proclamados, sino también con los derechos y costumbres que nadie se atrevió a cuestionar, al menos teóricamente, desde la Revolución francesa.
Los países más avanzados establecen leyes de defensa de la democracia que son contrarias a los derechos humanos. La pena de muerte se aplica con profusión, incluso en países democráticos, sin que los organismos internacionales, la Iglesia y los líderes estatales se mojen contra ella. El centro de Guantánamo demuestra a quien quiera verlo que la violencia y el fascismo de Estado siguen vigentes en la gran nación americana y en sus principales aliados de la Unión Europea. Las persecuciones discriminatorias del Tribunal Internacional de La Haya -que solo juzga a los derrotados y a los que no pertenecen a la OTAN- y los palos de ciego que da la Justicia ordinaria -que persigue a los dictadores derrocados pero no los abusos criminales que se hacen sobre Chechenia, Afganistán, Kosovo, Irak, Afganistán, la mayor parte de África y otros países- demuestran que la Justicia institucional sigue estando al servicio de los poderes dominantes. Y las ceremonias que se les hacen a las dictaduras como China, en nombre de la pura economía, demuestran a su vez que los derechos humanos distan mucho de ser la primera preocupación en el gobierno del mundo.
Si a esto añadimos el hambre, la dictadura, la falta de agua, la destrucción del planeta, el expolio material e intelectual del Tercer Mundo, la pésima distribución de la salud y la vivienda y el creciente recurso a las guerras como arma de política económica, veremos que las mayores amenazas a los derechos humanos vienen hoy de los Estados más poderosos, que gestionan el mundo, más que nunca, aplicando la ley del embudo. "
viernes, 5 de diciembre de 2008
un bo PAQUETE.
XOIERÍA "harry winston" de PARÍS:
Coma hai un ano por esta data, os amigos do alleo adiantáronse ao AGUINALDO DE NADAl, pero de que maneira, por valor duns 80 millóns de euros, e un trato (durante o roubo do HARRY WINSTON de París) personalizado, exquisito, falándolle a cada quen polo seu nome e apelidos, seguindo a xerarquía e o protocolo ata o final da expropiación forzos. Unha maravilla de execución con disfraz feminino...
Coma hai un ano por esta data, os amigos do alleo adiantáronse ao AGUINALDO DE NADAl, pero de que maneira, por valor duns 80 millóns de euros, e un trato (durante o roubo do HARRY WINSTON de París) personalizado, exquisito, falándolle a cada quen polo seu nome e apelidos, seguindo a xerarquía e o protocolo ata o final da expropiación forzos. Unha maravilla de execución con disfraz feminino...
jueves, 27 de noviembre de 2008
SOBRE A SUPERVIVENCIA DAS FADAS.
____________________________
Blogger RIODERRADEIRO dixo en O BERCE DAS FADAS:
Permitídeme que dubide da existencia actual das fadas. Para min que a crise está a dar ao traste con elas.
Sen embargo, o meu veciño Xeneroso dime que a do Pico Sacro aínda se resiste.
Espero esa vosa opinión no faro de Fistarra.
Saúde e saúdos.
_________________________________
miércoles, 26 de noviembre de 2008
Após o DON im/PERFECTO (2)
____________________________
Ven de CROQUES:
__________________________
Por aquí, por alí, por acolá...
Sácase á luz unha carta de queixa particular contra a Consellería de Quintana - que non é quen de resolver o problema das desigualdades sociais, fronte a enfirmidade e a pobreza - para logo extrapolala e, de seguida, aconsellarlle a demisión. Unha boa ocurrencia á hora do café e copa.
Os tópicos xermolan en máis tópicos mesmo cando se lle im/pón á mala uva música de protesta.
A un home viaxado coma o articulista (e ao desta Voz mentada, que non lle quero ler o seu fraco argumento) o rigor non lle/s sobra.
Postos a solventar as degrazas do mundo, o mellor sería - segundo os dous - deixalo todo igual; porque o poder acáelles mellor aos de sempre. Eles - que van oa propio - nunca nos decepcionan.
E con estas e coas outras, a frauta e o tambor...
Saúde e saúdos.
_____________________________
domingo, 23 de noviembre de 2008
viernes, 21 de noviembre de 2008
De "El Portal de Belén".
Comentando la/s crónica/s - sin demasiada sustancia - del viaje de Belén a Venezuela.
__________________
RIODERRADEIRO:
En este contexto, de momento - al parecer y por lo visto -, sólo caben los comentarios genéricos y cortos. La verdad, por mi parte, sobre Venezuela no recibo más “luz” que la que ya tenía.
Como diario o cronista social, un bien o un notable quizás. Como lo otro (lo mío)…, ahora mismo, no me sale la nota.
¡Qué difícil es contentar en todo y a todos! Digamos que imposible.
__________________
RIODERRADEIRO:
En este contexto, de momento - al parecer y por lo visto -, sólo caben los comentarios genéricos y cortos. La verdad, por mi parte, sobre Venezuela no recibo más “luz” que la que ya tenía.
Como diario o cronista social, un bien o un notable quizás. Como lo otro (lo mío)…, ahora mismo, no me sale la nota.
¡Qué difícil es contentar en todo y a todos! Digamos que imposible.
miércoles, 19 de noviembre de 2008
AQUEL BERBÉS EN BRANCO E NEGRO.
martes, 18 de noviembre de 2008
lunes, 17 de noviembre de 2008
PÓR O OVO NA REDE.
Cando toca entrar no santuario de calquera das artes, cómpre librar os pés do peso do calzado, retirar o sombreiro, recollerse un en si mesmo e deixarse levar pola harmonía que penetra os sentidos.
As artes, todas, falan na linguaxe divina.
_________________________
Non che é doado para min preguntarme quen son nin que eu fago aquí de arribada á beira do gran río da vida.
As preguntas de fondo son aceiro que, de cote, degolan o celme desta miña alma…
As artes, todas, falan na linguaxe divina.
_________________________
Non che é doado para min preguntarme quen son nin que eu fago aquí de arribada á beira do gran río da vida.
As preguntas de fondo son aceiro que, de cote, degolan o celme desta miña alma…
jueves, 13 de noviembre de 2008
Após o DON im/PERFECTO.
_________________________________
________________________
Anónimo "un que sabe algo"... dixo en CROQUES:
"A min iso de "neocolonialismo" e "mimetizar" sóame a prosa florida de Paco Rodríguez. El será que agora, semixubilado, tamén se dedica aos blogs?
____________________________________
O blogger RIODERRADEIRO apostilloulle isto alí e acarrexouno para aquí:
"Un que sabe algo", nesta ocasión, poderíaseche dicir - en honor á verdade e sen lle faltar ao respeto a ninguén - que, sobre este punto, semella non saberes nada.
Sócrates, coma é ben coñecido , presumíache moito da súa ignorancia. Así que non te deixo mal parado.
_____________________________________________
________________________
Anónimo "un que sabe algo"... dixo en CROQUES:
"A min iso de "neocolonialismo" e "mimetizar" sóame a prosa florida de Paco Rodríguez. El será que agora, semixubilado, tamén se dedica aos blogs?
____________________________________
O blogger RIODERRADEIRO apostilloulle isto alí e acarrexouno para aquí:
"Un que sabe algo", nesta ocasión, poderíaseche dicir - en honor á verdade e sen lle faltar ao respeto a ninguén - que, sobre este punto, semella non saberes nada.
Sócrates, coma é ben coñecido , presumíache moito da súa ignorancia. Así que non te deixo mal parado.
_____________________________________________
miércoles, 12 de noviembre de 2008
Após o DON im/PERFECTO (1).
A política informativa de EL PAÍS administra - seguindo o ronsel dos inteses - a súa "progresía"...
Probablemente, a sona benefactora de EL PAÍS non dá para tanta gabanza. Érgueslle un altar a algo ou a alguén e quédache co santo e mais coa esmola. E tal parece - segundo certos afectados - ser o caso pola América Latina.
Para disimular, o neocolonialismo mimetiza os seus intereses e pinta de moi bonito as conciencias.
_______________________________________
Blogger RIODERRADEIRO dixo:
Após o DON im/PERFECTO (1).
________________________
Non che é ouro todo canto reloce. Os "Prisa" tampouco se libran de xogaren coas cartas marcadas.
_________________________________________
Probablemente, a sona benefactora de EL PAÍS non dá para tanta gabanza. Érgueslle un altar a algo ou a alguén e quédache co santo e mais coa esmola. E tal parece - segundo certos afectados - ser o caso pola América Latina.
Para disimular, o neocolonialismo mimetiza os seus intereses e pinta de moi bonito as conciencias.
_______________________________________
Blogger RIODERRADEIRO dixo:
Após o DON im/PERFECTO (1).
________________________
Non che é ouro todo canto reloce. Os "Prisa" tampouco se libran de xogaren coas cartas marcadas.
_________________________________________
lunes, 10 de noviembre de 2008
OSTRESALTINHOS.
Roubado a un desleal amigo:
Morreu Miriam Makeba. Triste, moi triste.
Gracias eternas para quem me meteu a alegría no corpo.
Desgracias, para quem me impedíu tirala.
http://es.youtube.com/watch?v=kCc61z9IFu4
________________________________________________________
Morreu Miriam Makeba. Triste, moi triste.
Gracias eternas para quem me meteu a alegría no corpo.
Desgracias, para quem me impedíu tirala.
http://es.youtube.com/watch?v=kCc61z9IFu4
________________________________________________________
domingo, 9 de noviembre de 2008
_NANOBERNARDO CONTEMPLATIVO.
__
______________________________________
Todo hai que dicilo, o estupendo bolg do Nano Bernardo vén sendo aquel espello de lei a onde o místico acode (nos seus momentos libres) para se contemplar con rigor e logo flaxelarse.
Grande apreta ao amigo enclaustrado no seu "miroir".
_____________________________________
______________________________________
Todo hai que dicilo, o estupendo bolg do Nano Bernardo vén sendo aquel espello de lei a onde o místico acode (nos seus momentos libres) para se contemplar con rigor e logo flaxelarse.
Grande apreta ao amigo enclaustrado no seu "miroir".
_____________________________________
viernes, 7 de noviembre de 2008
ESCULTURA/S DE LA MIRADA.
___________________________
ESCULTURA/S DE LA MIRADA.
_______________________________
Una ir/reflexión sobre el perfil escultórico de la mirada.
En el principio de toda arte humana está - a mi modo de ver - la mirada, pero también
lo está en el/los medio/s, y en el/los fin/es. La mirada trabaja siempre para
obsequiase a sí misma.
La profundidad de la mirada da mejor vida y ennoblece el objeto. En cuanto a lo
íntimo,la escultura del ego - del "yo", del alma - nos la dibuja y re/diseña, con la
mirada ausente, cada día el en/sueño.
_____________________________________________________________
ESCULTURA/S DE LA MIRADA.
_______________________________
Una ir/reflexión sobre el perfil escultórico de la mirada.
En el principio de toda arte humana está - a mi modo de ver - la mirada, pero también
lo está en el/los medio/s, y en el/los fin/es. La mirada trabaja siempre para
obsequiase a sí misma.
La profundidad de la mirada da mejor vida y ennoblece el objeto. En cuanto a lo
íntimo,la escultura del ego - del "yo", del alma - nos la dibuja y re/diseña, con la
mirada ausente, cada día el en/sueño.
_____________________________________________________________
viernes, 31 de octubre de 2008
kundera
¿MILAN KUNDERA COLABORACIONISTA?
__________________________________________
A prensa internacional está a facerse eco dunha información segundo a cal o afamado escritor e recoñecido resistente anti-comunista checo MILAN KUNDERA tería colaborado (polo menos unha vez,cando era un estudante adolescente) co servizo secreto do país, como se desprendería desta nota policial: "Hoxe(14 de marzo de 1950), sobre as 16 horas, un estudante, Milan Kundera, nado o 1ºde abril de 1929 en Brno (...) preséntase nesta comisaría para informar..."
"Nego de maneira rotunda estas acusacións, que son puras mentiras..."- declarou Milan Kundera en París, cidade na que vive desde os hai moitos anos.
Sexa cal sexa a resposta á pregunta do titular, o pasado, ás veces, cando volve sen nos pedir permiso, tórnase im/pertinente.
RIODERRADEIRO dijo...
Era precisamente neste punto, na Revolta do Vento, onde empezaba, para o meu avó, o extranxeiro. Aquela virtual liña divisoria esvaeceu: Hoxe é máis ben unha ponte, camiño de ir e vir a un mesmo...
22 de octubre de 2008 10:51
Anónimo dijo...
A Revolta do Vento... Se regreso á casa, sinto a ledicia de ter xa chegado a ela. Monte Louro comprace á miña brincadeira. Desde aquí, todo é meu: A bocana da ría, O Outeiriño, O Carreiro...,e a eló, ao fondo e á dereita, o Mar Maior da inmensidade. Non poden pedir máis a miña vista e o meu contento.
__________________________________________
A prensa internacional está a facerse eco dunha información segundo a cal o afamado escritor e recoñecido resistente anti-comunista checo MILAN KUNDERA tería colaborado (polo menos unha vez,cando era un estudante adolescente) co servizo secreto do país, como se desprendería desta nota policial: "Hoxe(14 de marzo de 1950), sobre as 16 horas, un estudante, Milan Kundera, nado o 1ºde abril de 1929 en Brno (...) preséntase nesta comisaría para informar..."
"Nego de maneira rotunda estas acusacións, que son puras mentiras..."- declarou Milan Kundera en París, cidade na que vive desde os hai moitos anos.
Sexa cal sexa a resposta á pregunta do titular, o pasado, ás veces, cando volve sen nos pedir permiso, tórnase im/pertinente.
RIODERRADEIRO dijo...
Era precisamente neste punto, na Revolta do Vento, onde empezaba, para o meu avó, o extranxeiro. Aquela virtual liña divisoria esvaeceu: Hoxe é máis ben unha ponte, camiño de ir e vir a un mesmo...
22 de octubre de 2008 10:51
Anónimo dijo...
A Revolta do Vento... Se regreso á casa, sinto a ledicia de ter xa chegado a ela. Monte Louro comprace á miña brincadeira. Desde aquí, todo é meu: A bocana da ría, O Outeiriño, O Carreiro...,e a eló, ao fondo e á dereita, o Mar Maior da inmensidade. Non poden pedir máis a miña vista e o meu contento.
domingo, 26 de octubre de 2008
DÚBIDA
Permita, Don im/Perfecto
-No quixer comprometelo-,
Non sei se o santo dos CROQUES
Atende ou non en galego,
Pois pedín novos deseños:
Partituras de estrambote
E unha gaitiña que toque
Sen vacilar, no concerto.
-No quixer comprometelo-,
Non sei se o santo dos CROQUES
Atende ou non en galego,
Pois pedín novos deseños:
Partituras de estrambote
E unha gaitiña que toque
Sen vacilar, no concerto.
अ DÚBIDA
Leo no blog dos CROQUES unha reseña: "L´età del dubbio" de Andrea Camilleri, a quen un non coñece de vista nin de oído.
Señor im/Perfecto, "a idade da dúbida"...
¡Quen dubidar, retórico - en seco -, de maneira tan grata!
Me voilà! A dúbida no meu Río é permanente.
Señor im/Perfecto, "a idade da dúbida"...
¡Quen dubidar, retórico - en seco -, de maneira tan grata!
Me voilà! A dúbida no meu Río é permanente.
sábado, 25 de octubre de 2008
XABARÍS
Vai de xabarís.
En poucos días, leo e/ou vexo dúas noticias chuscas: Na primeira, un xabarín adulto corre con bastante soltura a lles facer competencia pola estrada aos automobilistas. E as cámaras - coma nas series policiais americanas - a perseguer á criatura. Hoxe sei por moi boa tinta que na autovía do Barbanza, á altura do polígono da Tomada - onte foi botellón - tres xarís, sen lle pedir permiso ao San Martiño, acudiron á súa cita coa morte.
Xa o di o refrán: Tíñana alí... Ninguén pode escapar ao seu fado.
En poucos días, leo e/ou vexo dúas noticias chuscas: Na primeira, un xabarín adulto corre con bastante soltura a lles facer competencia pola estrada aos automobilistas. E as cámaras - coma nas series policiais americanas - a perseguer á criatura. Hoxe sei por moi boa tinta que na autovía do Barbanza, á altura do polígono da Tomada - onte foi botellón - tres xarís, sen lle pedir permiso ao San Martiño, acudiron á súa cita coa morte.
Xa o di o refrán: Tíñana alí... Ninguén pode escapar ao seu fado.
viernes, 24 de octubre de 2008
PAQUETE
Paquete: 1 s.m. Cousa ou conxunto de cousas envoltas xuntas e que forman un conxunto de dimensións non moi grandes.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)